บันทึกจาก Mascot ตัวหนึ่ง

บันทึกจาก Mascot ตัวหนึ่ง

ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาไม่ได้หัดเขียนงานขึ้นบล็อกเลย เนื่องจากผมได้มีโอกาสไปใส่ mascot ให้กับงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติที่พึ่งผ่านพ้นไปนี่เอง พอกลับจากทำงานถึงบ้านก็เหนื่อยเหลือเกินไม่มีแรงจะเขียน แต่ก็ทำให้มีเรื่องที่อยากจะเล่าให้ฟัง


เชื่อว่าทุกคนเคยได้ไปร่วมงานช็อปหนังสือกระจายที่ศูนย์สิริกิติ์มาบ้างแล้ว สิ่งที่เป็นสีสันไม่แพ้หนังสือซึ่งเป็นพระเอกของงาน นั่นก็คือ mascot กับ cosplay ต่างๆที่สำนักพิมพ์ขนมาประชันกันอย่างเต็มที่เพื่อดึงดูลูกค้าให้แวะไปเยี่ยมบูท และทำให้หัวหนังสือของตนนั้นติดตลาด เป็นที่กล่าวถึงภายในงาน


เพื่อให้เห็นความแตกต่าง จะขออธิบายสั้นๆว่า mascot และ cosplay คือคนที่แต่งตัวด้วยเครื่องแต่งกายที่แปลกตาไปจากชีวิตประจำวันของเรา ซึ่งชุดที่พวกเขาใส่ ก็มักจะเป็นตัวละครที่ปรากฏในหนังสือ แต่ mascot จะต่างกับ cosplay ตรงที่จะมีที่ครอบศีรษะขนาดใหญ่ซึ่งเป็นใบหน้าของตัวละคร ทำให้เราไม่สามารถเห็นใบหน้าของผู้ใส่ได้ cosplay นั้นผู้สวมใส่จะเคลื่อนไหวร่างกายได้สะดวกกว่า สามารถพูดคุยได้ตามปกติ จึงทำให้พวกเขาสามารถเลียนแบบได้แม้กระทั่งลักษณะของตัวละครนั้นๆ แต่mascot อาจจะลำบากหน่อยเพราะไม่สามารถพูได้ แต่ว่าตัว mascot จะออกแบบศีรษะมาให้น่ารักอยู่แล้ว เพียงแค่เคลื่อนไหวร่างกายให้สนุกสนาน ก็จะมีคนเข้ามาขอถ่ายรูปได้ไม่ยาก โดยเฉพาะเด็กๆ อาจจะเล่นกับเราไม่ปล่อยเลย (ผมมีโอกาสได้ใส่ mascot เท่านั้น เลยจะพูดถึง mascot อย่างเดียวนะจ๊ะ)


ก่อนที่ผมจะได้มีโอกาสมาใส่ mascot นั้น ผมก็เห็นผู้คนมีรอยยิ้มเวลาขอ mascot ถ่ายรูป เห็นเด็กสนุกสนานเวลา mascot เล่นกับพวกเขา มันอิ่มใจอย่างบอกไม่ถูก ผมรู้สึกได้ว่า พวกเขามีส่วนอย่างมากในการสร้างความสุขแก่สังคม จนวันที่ผมได้มีโอกาสลองใส่ mascot เป็นครั้งแรก ความรู้สึกที่เกิดขึ้นมันยิ่งกว่าที่เคยเป็น


การได้มองเห็นรอยยิ้มและความสนุกสนานภายใต้หน้ากากใบนั้น มันเปลี่ยนเป็นคุณค่าและความภูมิใจ


ผมรักงานนี้มากเลยให้ตายเถอะ !!!


เชื่อไหมว่า ผมมีความสุขตลอดเวลาเลยแหละ ที่เห็นพวกคุณยิ้มกลับมาให้ผม ชมว่าน่ารัก เด็กๆวิ่งเข้าหา บอกว่างานหนังสือครั้งหน้ามาพบกันอีกนะ ทุกครั้งที่พวกคุณขอผมถ่ายรูป ผมก็ยิ้มไปอยู่ข้างในนั้นแหละ


ผมเชื่อว่าถ้าคนใส่ข้างในยิ้ม และมีความสุข มันจะสื่อไปถึงคนที่อยู่ข้างนอกได้ เพราะทุกกิริยาที่เล่นออกไปมันคือความจริงใจ ใส่ใจคนรอบข้าง


หลายคนอยากรู้ว่าตัวจริงของผมภายใต้ mascot คือใคร ด้วยหน้าที่ผมไม่สามารถพูดคุยกับพวกคุณได้ แต่เวลาที่ผมถอดชุดกลายเป็นคนธรรมดา ผมเดินผ่านพวกคุณ แม้เราจะไม่ได้ทักกัน แต่ผมก็อมยิ้มอยู่เรื่อย


พวกคุณก็สร้างความสุขให้ผมเหมือนกัน


อารมณ์แบบนี้คงเหมือนดารามั้ง แม้จะไม่ได้รู้จักกัน แต่เรารู้สึกขอบคุณกันและกันอยู่ ผลงานของพวกเขาสร้างความสุขให้แก่คุณ คุณก็ได้มอบความอิ่มเอม เต็มตื้นกลับไปสู่เจ้าของผลงานนั้น


ผมคิดเลยว่า ดารา ก็เป็นจิตอาสาประเภทหนึ่ง เขาต้องเสียสละเวลาส่วนตัวของเค้าเพื่อสร้างความสุขให้ผู้คน ก่อนที่จะสร้างความสุขแก่ผู้อื่นได้ เขาก็ต้องใช้แรงกายในการพัฒนาขัดเกลาความสามารถของเขาอย่างดี อาจจะต่างกันตรงที่ว่า เค้าได้ค่าตอบแทนมากจนเราอาจะไม่คิดว่ามันเป็นจิตอาสาก็ได้


mascot ก็ไม่ต่างกัน คนใส่ข้างในนั้นร้อนระอุ ถอดชุดออกมาเหงื่อท่วมกาย คนที่รักงานนี้ ต้องสังเกตและพัฒนาการแสดงออก และเพิ่มลูกเล่นอยู่เสมอ ใส่ใจกับบุคลิกของตัวละครที่คุณใส่ รายได้ก็ไมได้มากมายอะไร


พวกเขา ... อาสา สร้างความสุขให้แก่สังคมอย่างแท้จริง


ผมอยากเห็นชุมชนของคนใส่ mascot ที่รวมตัวกันเพื่อทำสิ่งต่างๆ เพื่อสังคม ถ้ามีใครสนใจที่จะริเริ่ม ผมยินดีที่จะเข้าไปร่วมทันที


หรือถ้าผมพอจะมีโอกาส ผมจะถักทอมันขึ้นมาลองซักตั้ง !!!



จาก ส้มจี๊ด สาวน้อยของพวกคุณ

7 เมษายน 2553



PS by ADMIN : จะใส่โค้ดพยายามไฮไลน์ข้อความที่อยากจะใส่โค้ดนะครับ จะง่ายกว่า ^^

พี่เปี๊ยก พูดได้ยอดเยี่ยมมากครับ แบบว่า ช่ายนะ ถึงเค้าจะไม่รู้จักเรา แต่ก็ได้รับความสุขมาจากเค้า ด้วยลอยยิ้ม และ อื่นๆ ที่สื่อให้เห็นมากมาย

ถึงผมจะไม่ได้ทำงานเต็มตัว แต่ผมก็ได้เห็นมุมมองนั้นแล้่ว มันมีความสุขมากเลยหละงับ

ปล.นั่งนึกถึงเจ้าจิ๋ว = = จริงๆ วันนี้นั่งเหม่อทั้งวัน

สุดยอดมากๆครับ T^T อ่านแล้วซึ้งมากมายเลย

นึกถึงเรื่องความสุขมาเป็นอย่างแรก.. และสุดท้ายคือเหนื่อย....

ประทับใจมากครับ


ปล.ชอบบทความนี้มากครับ.. ยกนิ้วให้เลย

อ่านแล้วรู้สึกซึ้งมากๆ คับ ผมคิดว่า ถ้าคนที่รักงานนี้จิงๆ คงรู้สึกแบบนี้กันทั้งนั้น ผมก็เป็นคนหนึ่งที่มีโอกาสได้มามีส่วนร่วมในครั้งนี้
ตอนนี้ผมไม่ได้ใส่เจ้า mascot ได้เดินไป แล้วมีคนพูดถึง เจ้าอิ๊กกี้ (ตัวที่ผมใส่) เราก็จะแอบฟังว่าเขาว่าอย่างไงบ้าง จนทำให้รู้สึกว่าเราเป็นเจ้าอิ๊กกี้ไปแล้ว

เวลาเดินไป แล้วได้ยินคนเรียน "อิ๊กกี้ อิ๊กกี้" กลายเป็นเราหันไปอัตโนมัติ จนมันกลายเป็นชื่อของเราไปเสียแล้ว

เอาเลยคับ ทำเพื่อสังคม ผมหนับหนุน

ผม คิดว่า มาสคอต สามารถสร้าง รอยยิ้ม แก่ ทุกๆคน ไม่ว่า จะเป็นเด็กเล็ก วัยรุ่น ผู้ใหญ่ วัย

ทำงาน หรือ ผู้สูงอายุ

มันอาจทำให้ทุกคนมีความสุขได้บ้างชั่วระยะหนึ่งหรือเป็นความทรงจำที่ดีตลอดไป ที่ทุกคน ต้องการ ไม่

ว่าจะเป็นคนที่อยู่ข้างในชุด หรือตัว MASCOT เอง

ที่ผม ชอบมาสคอต เพราะ มันน่ารักมากแล้วอยากใส่ซักครั้ง อยากเห็นรอยยิ้ม ^^สาวๆ 5555

เห็นรอยยิ้ม สาวๆ หรือ ให้สาวๆ กอดครับ

2 อย่างเลยครับ 55555

AKIRAz พิมพ์ว่า:2 อย่างเลยครับ 55555

โอ้วววว !! ฮะๆ